Kolejne święta i życzenia dla wszystkich

W którymś z poprzednich postów wspominałam coś o tradycjach bożonarodzeniowych w moim domu. Wprawdzie aura nas nieco zmyliła i przez moment zastanawiałam się czy przypadkiem nie należy ubrać choinki (ukłony w stronę odkrywców globalnego ocieplenia na  planecie Ziemia), ale myślę, że jednak nastał czas na tradycje wielkanocne. Jedną z nich jest robienie baranków z masła. Zwyczaj ten w moim domu nie jest zbyt stary. To znaczy baranki robiło się od zawsze, ale z pomocą drewnianej foremki. Od pięciu lat jednak odbywa się to w bardziej „artystyczny” sposób, czyli przy pomocy rąk i nożyków (określenie "artystyczny" może jednak trochę mylić po konfrontacji z efektem). Tradycja ta ma swoją genezę w 2008 roku, kiedy to przyszło nam spędzić święta z dala od kraju i okazało się, że bez foremki ani rusz. Wtedy moja starsza latorośl (wówczas dziesięcioletnia) wzięła do ręki nożyk i wyrzeźbiła nam pięknego baranka. Tradycja pozostała, ale baranki z roku na rok są coraz bardziej kanciaste. Wniosek - im młodsze dzieci, tym więcej serca wkładają w tego rodzaju zajęcia.

Kolejnym stałym punktem programu wielkanocnego jest robienie pisanek. Wiem, że często to zajęcie zostaje „zrzucone” na najmłodszych członków rodziny. Nie u nas. Jeszcze z dzieciństwa pamiętam jak kolorowaliśmy jajka  razem z rodzicami i tak samo jest teraz w naszym domu. Spróbujcie. Okazuje się, że frajda jest taka sama, niezależnie od wieku. Może nawet z wiekiem coraz większa. Podobno ludzie dziecinnieją na starość. Techniki są różne. Najczęściej używamy kolorowych pisaków i kredek. Tym razem były to kredki akwarelowe. Efekt można zobaczyć na zdjęciach. Chwile spędzone wspólnie z rodziną – bezcenne. Tym bardziej, że im starsze dzieci, tym tych chwil jest mniej.

Wszystkim życzę bardzo rodzinnego spędzenia świąt. A tak przy okazji chciałabym życzyć również nieco zdrowia. Ostatnio odczułam trochę jak to jest kiedy go zabraknie.

Wesołych Świąt!